Εκ γυναικός τα κρείττω και τα φαύλα. Πλαστική γυναίκα δίχως
χέρι με το ζωγραφισμένο χαμόγελο παντός καιρού, κυοφορεί την εικόνα του άνδρα
που αργότερα θα γίνει εραστής της και τίκτει την εικόνα της γυναίκας – ερωμένης
της. Μα το ταίρι της δεν είναι άλλο παρά το πλαστικό της ομοιότυπο
εργοστασιακής κατασκευής. Ο άνδρας ποθεί την πλαστική γυναίκα. Φιλί ανεύθυνο. Η
γυναίκα ποθεί να γίνει πλαστική. Φιλί φθονερό. Πόση κατάπτωση για αμφότερα τα
φύλα, να συμβιβάζουν το βαθύ είναι τους με μια πλαστικότητα αμετάβλητη! Μα η
πλαστική γυναίκα, η κενότητα με το ζωγραφισμένο χαμόγελο που χλευάζει ακόμη και
τον ακρωτηριασμό της, εξουσιάζεται από το κουτάλι της ζωής που τη διακορεύει,
τη μεταφέρει και κατοπτρίζει τόσο τη ζωή μέσα από το ψέμμα όσο και το ίδιο το
ψέμμα. Η μάχη ανάμεσα στο πλαστικό και το σάρκινο θα διεξάγεται αενάως, όσο το
σάρκινο παραμένει προϊόν μοναδικό, εκτός εργοστασιακής κατασκευής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου