''ΠΛΑΣΤΙΚΟ Ε-ΠΙΠΛΑΣΤΟ''- ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ''ΡΙΞΤΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ''

Τι να πει κανείς για την απουσία του πράσινου στη ζωή μας;

Όλα στην εικόνα πια και παντού να επικρατεί ένα ψέμα. Και μάλιστα με τόσο πλαστικό. Οι σακούλες μέσα στις οποίες μεταφέρουμε καθημερινώς την υπερκατανάλωσή μας, οι ίδιες κάποτε μας χωρούν. Οι πρόγονοί μας αντιμετώπιζαν το πλαστικό με φειδώ, δεν τους κυρίευσε ποτέ. Ζύγιζαν την αξία του με το κιλό, ήξεραν τις αρετές του ως υλικό και διαισθάνονταν την ευρεία χρήση του στο μέλλον. Ώστόσο, ήξεραν να το οικονομεύουν. Όταν είδα τη γιαγιά μου, όπως και πολλές άλλες αργότερα, να πλέκουν χαλάκια για το κατώφλι της πόρτας του σπιτιού, απόρησα. Σκέφτηκα περισσότερο, όταν ξαναπάτησα στο σπίτι χωρίς το βλέμμα της να χαϊδεύει το χρόνο μου. Το πλαστικό ανέπαφο και απτόητο. Αποδείχτηκε ανθεκτικό μέχρι τον επόμενο χιονιά δίχως την φροντίδα του νοικοκύρη. Το’καψε ο πάγος, κι ας φοβόμουν περισσότερο το νότιο προσανατολισμό του σπιτιού που το καλοκαίρι θα σήμαινε την αποσύνθεσή του από τις δυνατές κάθετες ακτίνες. Ήταν που εκείνα τα βράδια του χειμώνα οι διαφημίσεις μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον μας, στοιχηματίζοντας με την αδελφή μου για το ποια θα’ ναι η επόμενη. Μέχρι που αποδείχτηκε πως το ξήλωμα του μαύρου φορέματος από ένα επίδοξο τρυκ του θαυμαστή που έπινε Martini, θα μου έδειχνε πως η δύσκολη δουλειά της ύφανσης ήταν εύκολο παιχνίδι για τον πιο δύσκολο αισθησιασμό. Πλαστικές λωρίδες μήκους 7 χλμ., λοιπόν, λωρίδες της μάζας, από σακούλες, να πλέκουν θηλιές, και συνεχώς ράβε – ξήλωνε τα λάθη.Αρκούν άραγε για την δημιουργία ενός δέντρου; Ένα χλμ. για κάθε μέρα δημιουργίας. Νυχθημερόν! Ένας χειμώνας πλέξης και κουβέντες της μάνας με το παιδί της. Αυτή εκτελεί τα σχέδια του νέου, διαπιστώσεις των διαψεύσεων. Πώς αντιστρέφονται οι ρόλοι και τί δυναμική αποκτούν; Ποια μέρα ο Θεός έφτιαχνε τα δέντρα και από ποιο μάς καρτερούσε;
Επιχείρησα να φτιάξω ένα ένδυμα του καιρού μας, έξω απ’ το όριο του φυσικού δέρματος, με τις πυκνώσεις των θηλιών να επιτρέπουν μια ρυθμική αναπνοή. Η καθολική κάλυψη του σώματος προκαλεί ασφυξία, το πλέγμα αυτό ούτε σε αφήνει να κρυώσεις ούτε να υπερθερμανθείς. Η υφή του σού τονίζει αυτό που τόσο καιρό έχεις συνηθίσει, το πλαστικό χάδι, όχι μόνο των άλλων αλλά και το δικό σου μπρος στον καθρέφτη. Να που ήρθε ο καιρός να το αποδεχτείς πια. Καλύπτει τον κορμό σου, γιατί εκεί έμεινες αφύλαχτος. Τα χρώματα: τα βασικά, και έντονα. Σε μια βάση λευκού, ευκολοσυνδύαστου χειμώνα - καλοκαίρι, το’ παμε άλλωστε, υπάρχουν μικρές επιφάνειες πράσινου και κίτρινου. Χρώματα που κυριαρχούν στην άνοιξη, είναι σίγουρο αυτό. Άντε και λίγο το φθινόπωρο, για να πω πως όλη τη χρονιά αυτό το ρούχο θα φοριέται. Όσο για το πλύσιμο και καθάρισμά του; Ένα πλύσιμο στην άλμη της θάλασσας μια φορά κάθε μήνα, είναι καλά. Μην φοβηθείς - οι έρευνες έδειξαν πως μια σακούλα σκουπιδιών στη θάλασσα χρειάζεται πολλά χρόνια για να αποσυντεθεί. Δεν θα χρειαστεί να σκεφτείς να πλέξεις και άλλο, για να μην πω πως μπορεί και το παιδί σου να κληρονομήσει το ρούχο (έχει ελαστικότητα το πλαστικό ιδιαίτερη)! Αν και σίγουρα θα του ‘χεις οικονομήσει πάνες, ρουχαλάκια φροντισμένα με χρώματα του φύλου και όλα σίγουρα από πλαστικό. Μην αντιδράς! Όχι ότι τώρα δεν φοράς και πλαστικό! Και πολύ ανθεκτικότερο απ’ όσο στο παρελθόν. Είναι η προέκτασή σου άλλωστε σ’ αυτό που ζεις καθημερινά, τρως, εκφράζεσαι, βιώνεις. Το φορτίο ενός δέντρου στην πλάτη είναι το μήνυμα που καλείσαι να κουβαλήσεις. Δέντρο απ’ τον πρώτο σχηματισμό των παιδικών αναμνήσεων. Γρήγορο, μια μονοκονδυλιά, αποφασιστικό, περιγραφικό όσο τίποτε, συμπαγές, καθαρό και πλήρες. Οι αμυχές και οι αραιώσεις έρχονται αργότερα, αν έρθουν . . .

NYLON

ΠΛΑΒΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ